Diskografiki

Στο κτίριο δισκογραφικήσ που τώρα έχει ρημάξει
Μια νύχτα μ' έβγαλε τ' αμάξι
Και βάδισα προσεκτικά στον κήπο με τουσ δίσκουσ
Και με τουσ νεκρικούσ ιβίσκουσ

Κι όλα του κόσμου τα ρεφρέν
Ήρθαν και μ' ακουμπούσαν
Λέγαν για την αγάπη μου
Και με παρακαλούσαν

Απάνω στα ξερά κλαδιά που βγαίναν απ' τουσ τοίχουσ
Κρεμόντουσαν χαρτιά με στίχουσ
Και κίτρινα συμβόλαια κι εξώφυλλα αδειασμένα
Κοιτούσαν θα 'λεγεσ εμένα

Και συνεχίζαν τα ρεφρέν
Στον μαντεμένο αέρα
Με πιάναν μετά λόγια τουσ
Ώσπου ξανάρθε η μέρα

Σαν γύρισα στο σπίτι μου βροχή και καταιγίδα
Κι εσένα να κοιμάσαι είδα
Που χρόνια τώρα ψάχνομαι να βρω το πρόσωπο σου
Να δω τι βλέπεισ στ' όνειρο σου

Κι όλα του κόσμου τα ρεφρέν
Μοιάζαν να σου μιλάνε
Να λένε το ίδιο συνεχώσ
Μα να μη σε ξυπνάνε