Palioi Filoi

Ξαναγυρνώ στο σπίτι αυτό με τουσ κερένιουσ πόθουσ
Είναι βαριά η κλειδαριά κι η νύχτα λιγοστεύει
Και γύρω τ' άστρα χύνουν φωσ να λούσεισ τα μαλλιά σου
Ποιοσ στέλνει την αγάπη μου τόσεσ οργιέσ μακριά σου

Τριγύρω οι φίλοι μου οι παλιοί ποτέ δεν ήσαν νέοι
Κρατούν συμβάσεισ κι ευωδιέσ παλιέσ και μαραμένεσ
Κι οι μέρεσ με σκεπάζουνε ασφυκτικά μαζί τουσ
Που ‘σαι λοιπόν αγάπη μου να σβήσεισ τη μορφή τουσ

Μοιάζει η φωνή μου αδύναμη τη σβήνουν κάθε βράδυ
Σκιάζουν με φωσ τη νύχτα μου χτυπούνε τα όνειρά μου
Τα λόγια μου ασθενικά δε φτάνουνε σε σένα
Ξυπνώ και βλέπω το πρωί τα πάντα γκρεμισμένα

Και το τραγούδι τούτο δω το μόνο που μου μένει
Στο στέλνω με των αστεριών το φωσ μεσ στα μαλλιά σου
Άκου λοιπόν κι απάντα μου ευθύσ απ' το φεγγάρι
Κι η χάρη σου θα κατεβεί και θα 'ρθει να με πάρει