แม่สอดสะอื้น

โอโอ้ โอโอโอโอโอเอย

โอแม่สอดสะอื้น
ระทมขมขื่น
เจ้ายืนอ้างว้างกลางพนา
เห็นทิวเขาเบียดเสียดฟ้า
เหมือนว่า
ม่านฟ้าป่าเขาสูงบัง

โอแม่สอดแสนเศร้า
เหมือนข้าซบเซา
ถูกเขาทอดทิ้งลำพัง
รักเอยที่เคยหวัง
เขาชัง
จากไปเหมือนดั่งไม่มีเยื่อใย

ธารน้ำเมย
ไหลเลยไหลเลยทิ้งถิ่นแดนไทย
ธารรักเอย
ไหลเลยพ้นแผ่นแดนใจ
ปล่อยข้าไว้ให้ช้ำกล้ำกลืน

โอแม่สอดสาวเอยซบลำน้ำเมย
กอดเกยปลอบขวัญวันคืน
โถทรวงช้ำข้าจำฝืน
ขมขื่น
จะซบสะอื้นกับอ้อมอกใคร

โอแม่สอดสาวเอย
ซบลำน้ำเมยกอดเกยปลอบขวัญวันคืน
โถทรวงช้ำข้าจำฝืน
ขมขื่น
จะซบสะอื้นกับอ้อมอกใคร