Tou Vagori

Εννιά τζιαι δέκα τζι' εκατόν τζιαί σίλιοι πεντακόσιοι
Τ' άρματα εζωστήκασιν στον πόλεμον τζιαι πάσιν
Ο πκιό μιτσήσ τριών γρονών χαζίριν τζιαι παρπάταν
Τζι' ο μιάλοσ ήτουν εκατόν τζι' έδειγνεν τουσ τη στράτα

Ήτουν ο γρόνοσ δίσεχτοσ μήνασ δευτερογιούνησ
Τη στράταν που πηαίννασιν λαμπρόν την πκιάννει μιάλον
Ο πρώτοσ ο μιτσότεροσ ελούθην του κλαμάτου
Πον εισιεν μάνα να το δει μήτε γονιόν κοντά του

Τζι' έτσι σαν ήτουν το λαμπρόν τζι' ούλλα κατάπιννεν τα
Τζι' ο φόοσ ήτουν δακρυκόν τζιαι τ άρμάτα κρουσμένα
Ομπρόσ τουσ συνομπλάστηκεν πέρκαλλοσ τζειν' την ώραν
Τζι' ώρα καλή εφώναξεν λαλούν 'με ευαγόρα

Τζι' επολοήθειν ο παππούσ στα εκατόν του γρόνια
Τζιαι άννοιξεν το στόμαν του τζιαι λέει τζιαι λαλεί του
Ώρα καλή σου aαγορή που 'ρτεσ που την αγχόνην
Είμαστεν αγνοσύμενοι που πάππον ωσ αγγόνιν

Πάπποσ μωρόν τζιαι πέρκαλλοσ τα μμάθκια εσηκώσαν
Καρτζιλατούν τον πλάστην μασ πκιάννουν ευτζιήν τζιαι στράταν
Τζιαι εφκήκαν μιαν ανηφορκάν τζιαι στην τζιερύνειαν πάσιν
Τζι' η νύχτα που 'ταν βαρετή έφεξεν στο καρπάσιν