Saravalo

Ποιος σκάει ο κόσμος κι αν χαλάει
Αυτή η βρωμοάνοιξη σαν σβούρα με γυρνάει
Κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο σε κατηφόρα πάει

Άντε ας πάει ψηλά ετούτη η ζήση
Μοσχοβολάει η ανάσα της μπαρούτι και χασίσι
Κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο που ορμά να τη φιλήσει

Ποιος κλαίει μέσα μου και μου λέει
Ξύπνα δεν είναι όνειρο το χιόνι που μας καίει
Η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει

Ποιος σκάει ο κόσμος που το πάει
Αυτή η βρωμοάνοιξη με σκίζει με μεθάει
Κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο στ' αστέρια ξεφυσάει

Πού θα πάει, πού θα πάει τούτη η ρόδα που κολλάει
Κι όλο στην αρχή γυρνάει
Πού θα πάει θα ξεκολλήσει
Κι ο κόσμος σαν σαράβαλο γι' αλλού θα ροβολήσει

(Ποιος κλαίει
Μέσα μου και μου λεει
Ξυπνά δεν είναι όνειρο
Το χιόνι που μες καίει
Η φτώχεια είναι πιο βρώμικη
Αν νοιωθει ότι φταίει)

Ποιος σκάει ο κόσμος που το πάει
Αυτή η βρωμοάνοιξη με σκίζει με μεθάει
Κι η καρδιά μου σα σαράβαλο στα αστέρια ξεφυσάει

Πού θα πάει, πού θα πάει τούτη η ρόδα που κολλάει
Κι όλο στην αρχή γυρνάει
Πού θα πάει θα ξεκολλήσει
Κι ο κόσμος σα σαράβαλο γι αλλού θα ροβολήσει

Που θα πάει που θα πάει τούτη η νύχτα που κρατάει
Και δε λέει να τελειώσει
Που θα πάει θα ξημερώσει
Κι η καρδιά μου σαν σαράβαλο όλους σας θ' ανταμώσει