Fortigo

Φρένο και γκάζι
Δεν με τρομάζει
Ετούτη δω η νύχτα
Όποιοσ φοβάται
Να μην κοιμάται
Στου έρωτα τα δίχτυα
Ποιοσ διατάζει
Ούτε με νοιάζει
Καρδιά μου όλα ρίχ ‘τα

Εγώ ξανά δεν οδηγώ
Σαν το δικό σου φορτηγό
Κουράστηκα να κουβαλώ
Στα ίδια τα ταξίδια
Ανθρώπουσ φόβουσ και φωνέσ
Και αμαρτίεσ μου παλιέσ
Αγάπεσ που ‘φυγαν στο χτεσ
Και έγιναν συντρίμμια

Κοίτα το χέρι
Στήνει καρτέρι
Να πιάσει το δικό σου
Ήμουν σαν ήλιοσ
Το μεσημέρι
Πάνω στο πρόσωπό σου
Ένα σου λέω
Τώρα που παίρνεισ
Το δρόμο το δικό σου

Εγώ ξανά δεν οδηγώ
Σαν το δικό σου φορτηγό
Κουράστηκα να κουβαλώ
Στα ίδια τα ταξίδια
Ανθρώπουσ φόβουσ και φωνέσ
Και αμαρτίεσ μου παλιέσ
Αγάπεσ που ‘φυγαν στο χτεσ
Και έγιναν συντρίμμια