Kakourga Mana

Πώσ το βάσταξε η καρδιά σου κι άφησεσ βρε τα παιδιά σου
Μεσ στουσ δρόμουσ τα καημένα ορφανά και λυπημένα
Μεσ στουσ δρόμουσ τα καημένα ορφανά και λυπημένα

Ο καημόσ τουσ δεν περνάει πάντα θα σε τυραννάει
Και στο νου σου θα τα βάζεισ και βαριά θ' αναστενάζεισ
Και στο νου σου θα τα βάζεισ και βαριά θ' αναστενάζεισ

Ενοιά σου δε θα γλιτώσεισ σαν κεράκι βρε θα λιώσεισ
Θα θυμάσαι τα παιδιά σου και θα κλαίει η καρδιά σου
Θα θυμάσαι τα παιδιά σου και θα κλαίει η καρδιά σου

Πάντα θα παραπονιέσαι θα φωνάζεισ θα κτυπιέσαι
Και θα λεσ το νου μου χάνω τα παιδιά μου κι ασ πεθάνω
Και θα λεσ το νου μου χάνω να τα βρω και ασ πεθάνω