I Ptosi

Στα παράξενα όνειρά μου αλεξίπτωτο φοράω
Σα χρυσόσκονη κλεμμένη στον αέρα με σκορπάω
Ένα μάτι φιλικό δε δακρύζει να με σώσει
Κι είναι ελεύθερη και κρύα κι αχαλίνωτη η πτώση
Δεν υπάρχει γυρισμός, όλοι τρέχουν κι εγώ μέσα
Με ξεγέλασε ξανά η ανάμνηση η μπαμπέσα
Το '80 μ' έχει αφήσει τη φωτιά να ξανανάψω
Τις παλιές εκείνες μνήμες μάλλον πρέπει να τις κάψω
Κι εκείνο το φιλί, ένα άγγιγμα με ρίγος
Τόσα χρόνια μακριά, ο καιρός φαίνεται λίγος
Τότε το γλυκό μεθύσι ήταν κάτι σαν αστείο
Τώρα όλα σκοτεινά κι ένα λίκνισμα γελοίο
Το βινύλιο ξεθωριάζει και χαϊδεύω τις στροφές του
Δάσκαλος ο χρόνος και ανίερες οι ουλές του
Ξένος παρατηρητής, λέω πια πως δε φοβάμαι
Μα τα λάθη σαν ταινία μπρος στα μάτια μου περνάνε
Τις φωνές από τα λάθη κάποιος πρέπει να φιμώσει
Κι είναι ελεύθερη και κρύα κι αχαλίνωτη η πτώση
Τις φωνές από τα λάθη κάποιος πρέπει να φιμώσει
Κι είναι ελεύθερη και κρύα κι αχαλίνωτη η πτώση
Να 'μαι μόνος, μεθυσμένος, πάλι να ονειροπολώ
Και ναυάγια αναμνήσεων φτιαγμένα από φελλό
Τι να φταίω που γεννήθηκα αγόρι με φτερά
Και το κάθε υγρό όνειρό μου μένει, δε με διαπερνά
Και χαζεύοντας τον Batman, το coyote και τον Τεν Τεν
Διαπιστώνω πως δεν είμαι με τους δε ούτε με τους μεν
Μα ονειρεύομαι στο δρόμο κάτι πράγματα μικρά
Που ο ήλιος τα γεμίζει με μια δύσκολη ομορφιά
Άνοιξε τα μάτια σου
Μάζεψε κι ένωσε τα κομμάτια σου
Μπορείς ακόμα, βγες από το ψυχοφθόρο τέλμα κι όρμα
Αναζήτησε το σοκ που θα σε βγάλει από το κώμα
Βάλε σε μια σειρά τα πράγματα μες στο κεφάλι σου
Ποτέ δεν είναι αργά για να πιστέψεις στις δυνάμεις σου
Εσύ είσαι ο μόνος που μπορεί να σε σώσει
Να δώσει ένα τέρμα σ' αυτή την καταραμένη πτώση
Τις φωνές από τα λάθη κάποιος πρέπει να φιμώσει
Κι είναι ελεύθερη και κρύα κι αχαλίνωτη η πτώση
Τις φωνές από τα λάθη κάποιος πρέπει να φιμώσει
Κι είναι ελεύθερη και κρύα κι αχαλίνωτη η πτώση
Τις φωνές από τα λάθη κάποιος πρέπει να φιμώσει
Κι είναι ελεύθερη και κρύα κι αχαλίνωτη η πτώση
Τις φωνές από τα λάθη κάποιος πρέπει να φιμώσει
Κι είναι ελεύθερη και κρύα κι αχαλίνωτη η πτώση