Vradia Poiisis

Λέξεις και λόγια μετατρέπονται καθημερινά σε φωτοβολίδες
Είναι η ζωή μου τόσο έντονη γεμάτη με τις ηλιαχτίδες
Οι ρυθμοί μου πολύ γρήγορη σαν το click φωτογραφικής μηχανής
Όσο κι εγώ όντως στάθηκα είδα πως είμαι επιρρεπής
Μέσα στην γελοιότητα του τραγικού σου ''είναι''
Εκεί που ήσουν ήμουνα και εκεί είσαι
Γιατί γελάς
Είμαι
Η μουσική που είναι
Δεν βλέπω πλέον βελτίωση
Δεν βλέπω πλέον κάτι
Όσο κι αν το προσπάθησα δεν βρήκα καμιάν άκρη
Σ'άφη Σ'άφη Σ'άφη Άσε με αγόρι μου να το πω
Σ' άφησα μόνη να απορείς πως γίνεται στα αλήθεια
Να σε κοιτάζω από μακριά ευθεία μες στα στήθια