Popiół

Daliśmy palce, wzięliście całe dłonie
Braliście energię, celowaliście w skronie
Wyrywamy z siebie resztki wspomnień
By nie być słabymi i żyć spokojnie
Chcielismy zaufać, iść ramię w ramię
Dziś ze znajomości popiół zostaje
Najgorsze, że wiatr rozwieje go
A po nas zostanie tylko to
Gorzkie wspomnienia
Żal i pretensje
Mętne tłumaczenia
Nie chcemy więcej
Gaśnie ten płomień
Nie rozpalajcie go
Nie warto parzyć sobie rąk

Zaufania nie umiemy odbudować
Wspomnienia? Wolimy je głęboko schować
Najlepszym rozwiązaniem tej sytuacji
Jest omijanie się przy każdej okazji
Gdy przechodzicie, odwróćcie wzrok
Idźcie drugą stroną i przyspieszcie krok
Takie są relacje międzyludzkie
Gdy przyjaźń się dzieliło z oszustem

Chcielibyśmy normalnie funkcjonować
Nie wybuchać, nie krzyczeć
W pancerzu się nie chować

Chcielibysmy normalnie funkcjonować
Nie wybuchać, nie krzyczeć
W pancerzu się nie chować