ข้าด้อยเพียงดิน

เลิกมองดูฟ้า
ก้มหน้ามองดิน
เพราะพี่จนต้อยต่ำ
ถูกประณามหยามหมิ่น
ว่าศักดิ์ศรีเพียงกา
ซ้ำมีค่าเพียงดิน
มิวายถวิลหวังจะบินเทียมหงส์ทอง

เคยมองดอกฟ้า
เดี๋ยวนี้ไม่กล้าจะมอง
เพราะเจ้างามสง่า
พี่มิกล้าแตะต้อง

เจ้าอยู่สูงสุดสอย
ดั่งเดือนลอยละล่อง
กระต่ายน้อยคอยมอง
ไม่แคล้วต้องหมองซบเซา

เลิกแบ่งชั้นกันเถิดหนา
ลืมศักดินาเถิดน้องเจ้า
เลิกอยู่อย่างดอกฟ้า
มารักเจ้ากาคนเก่า

ได้แต่เพ้อแต่ฝัน
จนคนหยันเย้ยเรา
จึงต้องเศร้า
เพราะค่าเราเพียงดิน

ลาก่อนดอกฟ้า
น้ำตาไหลริน
ใครจะเห็นคุณค่า
น้ำตาเราชาวดิน

คนเหยียดหยันกันทั่ว
ว่าเป็นวัวลืมตีน
ดินเอ๋ยดิน
ควรนึกถึงถิ่นเจียมตน

เลิกแบ่งชั้นกันเถิดหนา
ลืมศักดินาเถิดน้องเจ้า
เลิกอยู่อย่างดอกฟ้า
มารักเจ้ากาคนเก่า

ได้แต่เพ้อแต่ฝัน
จนคนหยันเย้ยเรา
จึงต้องเศร้า
เพราะค่าเราเพียงดิน

ลาก่อนดอกฟ้า
น้ำตาไหลริน
ใครจะเห็นคุณค่า
น้ำตาเราชาวดิน

คนเหยียดหยันกันทั่ว
ว่าเป็นวัวลืมตีน
ดินเอ๋ยดิน
ควรนึกถึงถิ่นเจียมตน