Apelpistika

Τι πάθοσ ατελείωτο
Που είναι το δικό μου
Όλοι να θέλουν τη ζωή
Κι εγώ το θάνατό μου

Απελπίστηκα μανούλα μου
Να υποφέρω
Κουράστηκα μεσ στη ζωή
Τον χάρο να γυρεύω

Όσο είναι η νύχτα σκοτεινή
Έτσι 'ναι κι η καρδιά μου
Και σαν τη σιγανή βροχή
Τρέχουν τα δάκρυά μου

Απελπίστηκα μανούλα μου
Να υποφέρω
Κουράστηκα μεσ στη ζωή
Τον χάρο να γυρεύω

Θα πά' να εύρω μια σπηλιά
Με πέτρεσ και με χώμα
Εκεί θ' αφήσω κόκαλα
Ζωή ψυχή και σώμα