Текст песни

Τον έρωτά φαρμάκωσ' η μιζέρια
Κομμάτιασε η φτώχεια την καρδιά
Δεν ήρθανε για μασ τα καλοκαίρια
Και έγιν' η ζωή τόσο βαριά

Θα κλείσω τα μάτια θ' απλώσω τα χέρια
Μακριά από τη φτώχεια μακριά απ' τη μιζέρια
Θα πάρω τη στράτα κι εγώ τη μεγάλη
Θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει

Που να βρεθεί ντροπή να με κρατήσει
Στη λάσπη και στην ξύλινη σκεπή
Τη φτώχεια που μασ έχει γονατίσει
Τη νιώθω μεγαλύτερη ντροπή

Θα κλείσω τα μάτια θ' απλώσω τα χέρια
Μακριά από τη φτώχεια μακριά απ' τη μιζέρια
Θα πάρω τη στράτα κι εγώ τη μεγάλη
Θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει