Hatem-Ül Enbiya

Hatem-ül Enbiya Ey Kutlu Ahmet !
Kainat uyandı seni duyunca
Sen ki, alemlere rahmetsin,rahmet
Toprak suya kandı seni duyunca
Bülbül hasret iken kırmızı güle
Nice alametler geldi husule
Saraylar yıkıldı,bin yıllık şule...
Bir gecede söndü seni duyunca
Hazreti Yaradan yazmış ezeli
O Mübarek eş ki, Mekke Güzeli
Ebubekir Sıddık;İmam-ı Ali
Gümansız inandı seni duyunca
Şah-ı gülistanda açtıkça güller
Koptu küfür bağı,çözüldü diller
Sana meftun olan aşık gönüller...
Üveys nara yandı seni duyunca
Sensin gönüllerin gür şelalesi
Rahmet pınarısın,sevgi halesi
Kisra'nın ,Kayser'in küfür kalesi
Viraneye döndü seni duyunca