Άνεμε

Είναι τα μάτια μου υγρά τα ρούχα μου σκισμένα
Όποιοσ αγκάλιασε καημούσ δεν ξέφυγε από μένα
Είναι τα φώτα δυνατά τα μάτια μου δακρύζουν
Δεν ήταν πάντα δυνατό ότι βλέπουν να αγγίζουν

Σ’ αυτή τη γειτονιά περνώ μετά από χρόνια
Σαν το δεκέμβρη εμφανίζομαι και φέρνω πάλι χιόνια
Σ’ αυτή τη γειτονιά ο αέρασ με πνίγει
Θέλω αντίο να τησ πω κι ασ έχει ώρα φύγει

Το σπίτι σου είναι φωτεινό δε μοιάζει να λυπάται
Και κάπου εδώ η πριγκιπέσα μου που σίγουρα κοιμάται
Οι πόρτεσ όλεσ ανοιχτέσ κι ασ ήρθανε τα χιόνια
Έπεσε η βασίλισσα και έμειναν μόνο πιόνια

Άνεμε δεν έχει μείνει στάλα αίμα στη καρδιά μου
Άνεμε χώμα μυρίζει η αυγή
Χώμα μυρίζει η ψυχή και τα όνειρά μου