Μαύρα Μπαλόνια

Πετάξαν τα νιάτα
Λείπουν κι εκείνοι κι αυτό που ‘χει μείνει
Δε θα’ ναι για πάντα

Του ‘χουν πει δεν αλλάζει
Δεν έχει λόγο να κλαίει αφού ακόμα αναπνέει
Τούτο μόνο τον νοιάζει

Τισ ανάσεσ μετράει
Με την ζωή που τον δένουν αχ πόσεσ να μένουν
Και η καρδιά του χτυπάει

Η ζωή του εμμονή
Αναπνοέσ να μετράει κι ο χρόνοσ κυλάει
Χωρίσ λογική

Μα η καρδιά του πονάει
Οι σκέψεισ του παίζουν
Μαύρα μπαλόνια που σκάνε και πέφτουν
Μαύρα μπαλόνια που σκάνε και πέφτουν

Και τώρα που έφτασα εδώ όλα είναι τόσο άσπρα
Όλα είναι τόσο ίδια
Με κουβαλάω καιρό συνέχεια ανάσεσ μετρώ
Κι ασ κάνουν παιχνίδια
Μα ποτέ δεν κατάλαβα πωσ κουβαλούσα σκουπίδια