Φαντάσματα

Όσα μαθαίνω από παιδί
Γκρεμίστηκαν μια μέρα από ένα φόβο
Πωσ ότι ζω και ζεισ και συ
Θα’ ναι τα όρια τησ γησ για σένα μόνο

Υπήρχε κάποια λογική
Που γέμιζε πάντα το μυαλό μου
Να λέω το φόβο στο χαρτί
Να καταστρέφω ό,τι αγγίζει τα’ όνειρό μου

Όσα μαθαίνω από παιδί
Φοβήθηκα και τα 'καψα μια μέρα
Κι έμεινεσ μονάχα εσύ
Θρύψαλα και μνήμεσ στον αέρα

Έφυγαν τα φαντάσματα έφυγαν αγάπη μου
Μείναμε μόνοι στον κόσμο ξεμείναμε
Σ’ αυτήν εδώ την ερημιά