\Neidia/

Ma hi ar goll ar brydia', 
Dylanwad cry' y tonnau'n ei thywys hi i'r dŵr, 
Di'rioed di bod mor siwr.

Mae'r llyw yn boeth, dan'i dwylo, 
A'r gwynt yn noeth, llgada'n dyfrio, 
Mae'r lleuad ar ei linia' ger ei thraed, 
A'r sêr yn llifo yn ei gwaed. 

Ti'n mwynhau y ddrama, 
Amser cau dy gria', 
Poteli gwag y bora'
Sy'n casglu dy ddagra'. 

Neidia, Neidia i'r tonna',  
Deffra, deffra, 
Os y caria di'm mlaen, 
Deith y sŵn i dy foddi, 
Ond ti dal i wenu. 

Mae'r byd yn boen, ar ei ora'
Odan dy groen mae y difa, 
Y llanw yn dy lyncu di i'r dŵr, 
Ti o mor siwr. 

Yr alaw sydd yn ailadrodd, 
Ti'n symud dim tan ma'i drosodd, 
Ma'r cyfla wedi mynd o'th olwg di, 
Ac ei di'n ôl draw at y lli. 

Ti'n mwynhau y ddrama, 
Amser cau dy gria', 
Poteli gwag y bora'
Sy'n casglu dy ddagra'. 

Ti'n mwynhau diodda', 
Y tywod yn dy sgidia', 
Ti'n cadw draw o'r ysfa, 
I sychu dy ddagra'. 

Neidia, Neidia i'r tonna',  
Deffra, deffra, 
(os y caria di'm mlaen)
Neidia, Neidia i'r tonna', 
(ond ti dal i wenu) 

Neidia, Neidia i'r tonna', 
Deffra, deffra, 
(os y caria di'm mlaen)
Neidia, Neidia i'r tonna', 
(ond ti dal i wenu)