Ábær

Horvna eimin í mær
Átti tú, bert og altíð tú
Tað var tá, mítt blóð
Ja, tað var tá eg livdi

Mín sál fyri vág og vind
Fyri miskunn varganna
Tykist sum ein øld
Ið krýpur so æviga køld
Um øll heimins mykja
Stendur til at loypa
Um mína skirvisgirðing
Ongin fyrigeving

Svárt syngur ein bløðandi hevd
Stendur mær tvør
Hon vinnur so dánt við sítt flog
Og aldri nemur við jørð

Ein bylgja slær meint á mítt borð
Lívlínan fløkt
Veikt stórlætið logar í lógv
Síðan í alla tíð sløkt

Feigdin kom mær til góðar
Nú ill eru ráðini
Ábær, ábær
Ber sál fyri brotasjógv
Ábær

Feigdin kom mær til góðar
Nú ill eru ráðini
Ábær, ábær
Ber sál fyri brotasjógv
Ábær

Ábær