Náttargestir

6
Myrk og møk er leiðin mín,
máttur mín ei mikil longur
Sær sálin svanga mín
Norðstjørna við mær gongur
Gróti tað gresjar gøtu á,
grátt er millum gil
Ring er rás at reika á,
til dagurin koma vil
Rís tú sól úr havið,
og lýs tú mína leið.
Vitið ver tú vinur mín í nátt
Náttargestir tysja út,
útfrá øllum klettum og opnum
Alt sum fyrr var fast og deytt,
nú livandi úr køldum rivum
Rís tú sól úr havið,
og lýs tú mína leið,
vitið ver tú vinur mín í nátt,
rís tú sól úr havið,
og lýs tú mína leið,
Rís tú nú enn einaferð,
og leiðin lýsna vil.
Hvør klettur sum trøll,
á fløtu sær spælir
Hvør steinur nú livandi er
hvør heiði, so heiðin sum fornasta tíð