Sayın Padişahım Aklımı Koru
Hayki
3:29
Текст песни
Bazen sevindirip bazen üzer Bazen de kaşlarını çatmış bir kadın kadar güzel Daralan sokaklarda yer etmiş bi' hüzün Fakat bu caddeler ağlayan bir kadın kadar güzel Şimdi şarkılar da başlamıştır Kadıköy'de kesin Akşam işte çıkıp bi'kaç kadeh, martılarla gezip Sahilde hatıra, masmavi bir resim Düşüp sızarsam uyandırır dalgaların sesi İstanbul; mutluluğun tatlı mücadelesi Ve bir kadın kavgalarım, derdim ve çaresi Ve maalesef bu şehir bütün bitişlerin başı Olsun, imkânsız değil, yok ki başarmanın yaşı Beni hayallere taşıyan bu kenti bırakmam Nasılsa aynı denizde boğuluruz yaşasak da ayrı hayatlar İmkânsız değil, iste yeter Çünkü İstanbul ağlayan bir kadın kadar güzel Neden kimse camdan bakmaz? Neden artık ışık yakmaz? Kuşlar bile "ötmem" derse Kim yol keser çiçeklerle? Neden kimse camdan bakmaz? Neden artık ışık yakmaz? Kuşlar bile "ötmem" derse Kim yol keser çiçeklerle? Serin bi' sabah günü Sıcak bi' yağmur ardı toprak kokan şehir Bu da vazgeçilir değil İskeleden seyredersem bi' gün kalkan vapurları Düşün neden böyle dargın bize Haydarpaşa Garı Fenerbahçe, Kalamış, Üsküdar ve Moda Nerem varsa kanamış, hissederdi o da Her gün tüten bacam tıkalıydı, sobalıydı odam Kadın, içinde büyüdüğün evin adıydı adın Şimdi balıklar da yüzüp gitti hatıralar gibi Belki bundan yiyor martılar da simit (hıh) Deniz kenarında deniz, tren yollarında tren yok Yıkılmış istasyon, mavi gözlü dedem yok Korkutan bir telaş, şimdi İstanbul da gülmüyo' İstanbul da gülmüyo, hem kalabalık hem kimse yok İmkânsız değil, iste yeter Çünkü İstanbul ağlayan bir kadın kadar güzel Neden kimse camdan bakmaz? Neden artık ışık yakmaz? Kuşlar bile "ötmem" derse Kim yol keser çiçeklerle? Neden kimse camdan bakmaz? Neden artık ışık yakmaz? Kuşlar bile "ötmem" derse Kim yol keser çiçeklerle? Neden kimse camdan bakmaz? Neden artık ışık yakmaz? Kuşlar bile "ötmem" derse Kim yol keser çiçeklerle? Neden kimse camdan bakmaz? Neden artık ışık yakmaz? Kuşlar bile "ötmem" derse Kim yol keser çiçeklerle?
