ตรงเส้นขอบฟ้า

ตรงเส้นขอบฟ้ารุ่งเรืองเมืองที่เราใฝ่ฝัน
เก็บความสั่งสมนมนานเป็นสายธารสดใส
จะไปให้ถึงคนงามถามว่าเป็นสุขไหม
แบกความสับสนวุ่นวาย
บรรทุกความทรงจำ

ทั้งทั้งที่รู้ร่างกายมากมายแผลใจเจ็บช้ำ
ไม่โทษไม่ถามใครทำจะไม่ช้ำในรอยแผลเก่า
เพื่อวันที่หวังยังรอต่อไปด้วยใจมั่นคงหลงคอยแล
แม้คืนวันไกลห่างไม่จืดจางร้างลา
แม้เวลาร่วงเลยอยู่เป็นนิรันดร์

ทั้งทั้งที่รู้ว่าไกลจะไปแม้ไกลกว่านั้น
กี่เดือนกี่ปีกี่วันคืบคลานพ้นผ่านเพื่อเธอ
เพื่อวันที่หวังยังรอต่อไปด้วยใจมั่นคงหลงคอยแล
แม้คืนวันไกลห่างไม่จืดจางร้างลา
แม้เวลาร่วงเลยอยู่เป็นนิรันดร์