หอมกลิ่นดอกคำใต้

หอมเอยหอมดอกคำใต้
กลิ่นหอมไกลสมเป็นดอกไม้ถิ่นเหนือ
เหลืองตระการ
บานแย้มอะแหล่มตาเหลือ
ภมรซ้อนชมบ่เบื่อ
เคล้าเคลือเกสรกระจาย

เพราะเป็น
ไม้ดอกกลางดง
กลีบเฉาลง
ก็คงบ่มีความหมาย
ฝูงแมลง
คอยแฝงเสพสุขจนสาย
ล่องลอยลิ่วลงพื้นทราย
ผู้คนเขาไม่นำพา

ดอกงาม
กำลังบานย้อย
ร่วงหล่นลอยใจพี่นี้ผวา
เสียดายเจ้าเป็นไม้ป่า
ถูกสอยเหมือนดังว่า
สิ้นค่าบ่มีผู้หมาย

เหมือนดัง
สาวดอกคำใต้
ต่อนี้ไป
ก็คงหมดสิ้นกลิ่นไกล
เขาเล่าลือ
นวลน้องถูกหลอกไปขาย
หอมเอยที่เคยเสียดาย
พี่ยังบ่วายถวิล

ดอกงาม
กำลังบานย้อย
ร่วงหล่นลอยใจพี่นี้ผวา
เสียดายเจ้าเป็นไม้ป่า
ถูกสอยเหมือนดังว่า
สิ้นค่าบ่มีผู้หมาย

เหมือนดัง
สาวดอกคำใต้
ต่อนี้ไป
ก็คงหมดสิ้นกลิ่นไกล
เขาเล่าลือ
นวลน้องถูกหลอกไปขาย
หอมเอยที่เคยเสียดาย
พี่ยัง บ่วายถวิล