Nod-Krai

A luna, cara cantica, ne me in atra dedas
Aves, ex urbe aurea, ferte indicia mea
Aves, ferte cantam cara, ut lugeam et fata mala
Num in immundorum terra, clavus ille adhuc claudit pia

Quando tandem carebimus tanta miseria
Quom patria vastata nunc iacet sub urtieis
Ubi es, benigna domina
Cur non mittis lucem almam tuam
Ecce, terra infelix atra, veritas contra falsa nequit
Luna domina, quo adduces
Pergemus quocumque adduces
Potius nox tegat lumina, quam in falsa luce esse

Carmen triste nos non canimus
Etsi flentes pro nostrorum malo
Sed non lacrima tollit dura
Patria somno non potest reddi
Illa vincta fuit pressa
Tecta aurea voravit flamma
Sed renascetur rursum
Redibit nos larem ducet spe

Cur aerumnosae?
Cui aerumnosae?
Cur lacrimosae?
Cui lacrimosae?

Luna, claras terras lustra
Sicut aves per umbras vola
Et unda vasta foeda purga
Pro turba fida spem crastinam serva

A luna nova, surgat luna pura casta
Fugio aerumnam, tecum nulla fleta

Ah-ah, ah-ah-ah-ah
Oh-oh-oh, oh-oh-oh, oh-oh-oh, oh-oh-oh-oh, oh
Ah-ah, ah, ah-ah

Sub luna rursus fiet clara terra