รู้ตัว

ถ้าจะจับมือจะโกรธไหม กอดเธอจะโกรธไหม
จะว่าฉันไหม หากโน้มแก้มเธอลงมาอิงไหล่
เพื่อปลอบใจเธอที่ช้ำหยุดน้ำตาเธอที่รินไหล
อย่าร้องได้ไหมก็เห็นแล้วใจจะขาด

ทำไมต้องร้องไห้เพื่อเขาที่ทิ้งเธอไป
อย่าสนกับคนพันนั้นที่มันตาไม่ถึง

เธออาจเป็นดินสำหรับเขาแต่เธอคือดาวสำหรับฉัน
แม้ฉันเองไม่คู่ควรและไม่อาจจะล้างรา
กับสิ่งที่เธอได้ผ่านพ้นหนึ่งคนที่ยืนตรงนี้
เต็มใจรับไว้เช่นเคย จะไม่ถามเรื่องนั้นให้เธอช้ำใจ

ฉันไม่ได้ฉวยโอกาสเธอแต่ฉันอยากพาเธอ
เดินข้ามวันนี้ก็เห็นแล้วใจเธอขาด

ทำไมต้องร้องไห้เพื่อเขาที่ทิ้งเธอไป
อย่าสนกับคนพันนั้นที่มันตาไม่ถึง

เธออาจเป็นดินสำหรับเขาแต่เธอคือดาวสำหรับฉัน
แม้ฉันเองไม่คู่ควรและไม่อาจจะล้างรา
กับสิ่งที่เธอได้ผ่านพ้นหนึ่งคนที่ยืนตรงนี้
เต็มใจรับไว้เช่นเคย จะไม่ถามเรื่องนั้นให้เธอช้ำใจ

เธออาจเป็นดินสำหรับเขาแต่เธอคือดาวสำหรับฉัน
แม้ฉันเองไม่คู่ควรและไม่อาจจะล้างรา
กับสิ่งที่เธอได้ผ่านพ้นหนึ่งคนที่ยืนตรงนี้
เต็มใจรับไว้เช่นเคย จะไม่ถามเรื่องนั้นให้เธอช้ำใจ

เธออาจเป็นดินสำหรับเขาแต่เธอคือดาวสำหรับฉัน
แม้ฉันเองไม่คู่ควรและไม่อาจจะล้างรา
กับสิ่งที่เธอได้ผ่านพ้นหนึ่งคนที่ยืนตรงนี้
เต็มใจรับไว้เช่นเคย จะไม่ถามเรื่องนั้นให้เธอช้ำใจ