แม่นางนกขมิ้น

โธ่เอ๋ยแม่นางนกขมิ้น
เจ้ามาทิ้งถิ่นบินไปอยู่ไหนเล่าเอย
ปล่อยให้เขามาชื่นเชย
ลืมกรงทองของเจ้าเลยที่เคยระรื่นสุขสันต์

รูปสวยดั่งทองเขาปั้น
แต่ใจเจ้านั้นผันแปรไม่แน่สักวัน
หากใครหลงคงโศกศัลย์
ดังกรงทองที่ใส่มันผูกพันเป็นแผลตรมฤทัย

โอ้ สาวสวยอย่าเอาเยี่ยงอย่าง
ปลื้มสุขแล้วไม่ควรห่าง
จืดจางรักเวียนเปลี่ยนใจ
หวังน้ำบ่อหน้าไม่ช้าคงต้องหมองไหม้
เพียงรักช้ำพลาดไป
เหลือรอยอาลัยเจ้าจะระทม

หากแม้นไม่มีใครเลี้ยงดูเจ้า
โปรดมาที่เก่าก่อนเจ้าได้เคยรื่นรมย์
ข้าสิหวังยังเฝ้าชมคอยคอยจนข้าอกตรม
อยากชมเฉิดโฉมนกขมิ้น

โอ้ สาวสวยอย่าเอาเยี่ยงอย่าง
ปลื้มสุขแล้วไม่ควรห่าง
จืดจางรักเวียนเปลี่ยนใจ
หวังน้ำบ่อหน้าไม่ช้าคงต้องหมองไหม้
เพียงรักช้ำพลาดไป
เหลือรอยอาลัยเจ้าจะระทม

หากแม้นไม่มีใครเลี้ยงดูเจ้า
โปรดมาที่เก่าก่อนเจ้าได้เคยรื่นรมย์
ข้าสิหวังยังเฝ้าชมคอยคอยจนข้าอกตรม
อยากชมเฉิดโฉมนกขมิ้น