ไกลบ้าน

วิปโยคโศกใจเหมือนเมื่อไกลบ้าน
ไกลสถานพักพิงยิ่งใจเหงา
ห่างไกลหัวใจจำเศร้า
เจ้าอยู่ดีเป็นไฉน

พลัดที่พึ่งที่พิงทิ้งที่พำนัก
ไกลที่รักพักพาจะอาศัย
เจ้ามีเพื่อนชมคนใหม่
แล้วทิ้งพี่ให้ชอกช้ำชีวี

อันรักกันอยู่ไกลถึงสุดขอบฟ้า
เหมือนชายคาเข้ามาเบียดดูเสียดสี
อันชังกันนั้นใกล้สักองคุลี
ก็เหมือนมีแนวป่ามาปิดบัง

เพราะไกลบ้านซ่านมา
โถ นิจจาเจ้า
จะเงียบเหงาแล้วลืม
สิ้นความหลัง
ฝากเพียงเสียงกระซิบสั่ง
ขอน้องอย่าชังคนร้างแรมไกล

อันรักกันอยู่ไกลถึงสุดขอบฟ้า
เหมือนชายคาเข้ามาเบียดดูเสียดสี
อันชังกันนั้นใกล้สักองคุลี
ก็เหมือนมีแนวป่ามาปิดบัง

เพราะไกลบ้านซ่านมา
โถ นิจจาเจ้า
จะเงียบเหงาแล้วลืม
สิ้นความหลัง
ฝากเพียงเสียงกระซิบสั่ง
ขอน้องอย่าชังคนร้างแรมไกล