เท่านี้ก็ตรม

เท่านี้ก็ตรมหนักหนา
แล้วยังจะมาใช้ความเย็นชาฆ่าฉัน
อกตรมขมจิตคิดว่าสักวัน
คิดว่าไม่นานฉันคงจะสิ้น

เท่านี้ก็ตรมไม่หาย ไหนจะต้องอาย
แลัวยังไม่วายถวิล
ต้องซมซบหน้าน้ำตาร่วงริน
ไหลโลมลงดินเหมือนรินจากใจ

อย่าเย้ยเยาะฉัน
แล้วคงสักวันเธอต้องร้องไห้
วันนี้ปรีดาพรุ่งนี้ปราชัย
แล้วจะเจ็บใจ
โทษใครเล่าเธอ

เท่านี้ก็ตรมเจ็บช้ำระกำเท่าไร
ฉันยังอภัยให้เสมอ
ไม่เคยนึกโกรธคิดลงโทษเธอ
แล้วใครเล่าเออรักเธอเท่าฉัน

อย่าเย้ยเยาะฉัน
แล้วคงสักวันเธอต้องร้องไห้
วันนี้ปรีดาพรุ่งนี้ปราชัย
แล้วจะเจ็บใจ
โทษใครเล่าเธอ

เท่านี้ก็ตรมเจ็บช้ำระกำเท่าไร
ฉันยังอภัยให้เสมอ
ไม่เคยนึกโกรธคิดลงโทษเธอ
แล้วใครเล่าเออรักเธอเท่าฉัน