ทาสทรมาน

ดวงตะวันลับทิวแมกไม้
ใจพี่ก็หาย หายลับไปกับตะวัน
สิ้นแสงสูรย์อาดูรโศกศัลย์
ทิวาลับเหล่าพลัน
เหมือนดังมีดบั่นหัวใจ

คอยละเมอเพ้อว่าเธอนั้น
ยังเป็นมิ่งขวัญ ขวัญชู้คู่ฤทัย
สวาทยังหวานฝังจำติดใจ
มิแรมนิราศไกลฝังใจอยู่ชั่วนิรันดร์

รักเจ้าเอ๋ย รักเคยสมปราถนา
ลับไปไม่หวนคืนมา
สุดใขว่คว้ามาแนบขวัญ
วิมานที่หวังพังทลายลงสูญพลัน
เหลือเพียงทรากนั้นดังทาสทรมาน

ยามราตรีนี้พี่ยิ่งหมอง
ใจพี่กลัดหนองหมองใจด้วยจากนงค์คราญ
สวาทหายแรมมลายแหลกราน
ทิ้งทรากรักไว้ประจานทรมานจิตใจนักเอย

ยามราตรีนี้พี่ยิ่งหมอง
ใจพี่กลัดหนองหมองใจด้วยจากนงค์คราญ
สวาทหายแรมมลายแหลกราน
ทิ้งทรากรักไว้ประจานทรมานจิตใจนักเอย