Vagon

Bir kehanete rastladım
Hemen başımı felakete yasladım
Dramatik bir sona daha yaklaştım
Gözümü kanlarla yaşladım

Bugün ağrıları kesmeyen bir hapım
Açık ardına kadar hüzün ehline kapım
Dumanlı dağlara peşkeş çeker başım
Ciğerime doluyor her solukta acım (ya)

Dizlerimde derman yok çıkamıyorum aklımın merdivenlerini
Gençliğimde olsam dolaşırdım gezegenleri
Menzilimde karanlık bir girdap alıyor içine dert edenleri
Yani terk edenleri

Gölgesinde şirretiyle sırıtan geçmişin esamesi
Bitmez hiç mesaisi ve olmuyor müsaadesi
Yüzünde bariz mahçupluk ifadesi
Bilinmezlik yolcusuyuz yarın ve ertesi

İkileme düşer hemen insan zorla
Seçimini yapsa da yok yine fayda
Rotasını şaşsa da trenler rayda
Bütün bedenler aynı vagonda

Çivileme daldık acılara sorma
Daha kötü günlere koşuyoruz valla
Elalemin sesini kessek balla
İşe yaramaz hiç kendini yorma

Kendini yorma
Kendini yorma

Zihniyetler acımasız, düğümlenir boğazım
Çığlıklarım içime akar çıkmıyorken avazım
Yaşlı dünyanın sindirdiklerine ermiyorken aklım
Heba oldu 40 yıllık hatırım

Cinnet istifade eder yoksulluk elebaşı
Sokaklarda uyurgezer çöplerde arar aşı
Gözleri kan çanağı ruhu aşsa dahi arşı
Huzur, mutluluktur gariplerin istiklal marşı

İkileme düşer hemen insan zorla
Seçimini yapsa da yok yine fayda
Rotasını şaşsa da trenler rayda
Bütün bedenler aynı vagonda

Çivileme daldık acılara sorma
Daha kötü günlere koşuyoruz valla
Elalemin sesini kessek balla
İşe yaramaz hiç kendini yorma

İkileme düşer hemen insan zorla
Seçimini yapsa da yok yine fayda
Rotasını şaşsa da trenler rayda
Bütün bedenler aynı vagonda

Çivileme daldık acılara sorma
Daha kötü günlere koşuyoruz valla
Elalemin sesini kessek balla
İşe yaramaz hiç kendini yorma