Dziady

Wiersz Mieczysława Jastruna "Dziady"

(Hmmm...)
(Hmmm...)

Powracają z pooranym czołem
Z wyplutymi na gwiazdy zębami
Szyje zgięte Polarnym Kołem
W oczach mroźnej pustyni firmament
Niby dziadom białym wołopasom
Długie rosną im brody śniegowe
Tak rozeszli się ze swoim czasem
Że stracili dawny wzrok i mowę
(Haaah...)
(Haaah...)

Proszą tylko o chleb i o wódkę
Zaszywają się w kąty mieszkania
Słychać gulgot i dziąseł mlaskania
Tak historia długa życie krótkie
(Haaah...)
(Haaah...)