Nie Powiesz Nic

Przez jesienny las dróżka wiodła nas
Promień ostatni gasł w złocistych brzozach
Znów, jak dzień po dniu, przyszliśmy razem tu
Może nareszcie dziś „kocham" powiem ci

Lecz ja nie powiem nic i ty nie powiesz nic
Choć coraz gęstszy okryje nas cień
I tak, za krokiem krok, przejdziemy poprzez mrok
Daremnie znowu upłynie nam dzień

Czy wiesz, jak trudno znaleźć słowa, gdy odwagi brak
Lecz gdybym teraz cię pocałował tak, tak, o właśnie tak

Jesienny las już śpi, nic nie mów, nie mów mi
Cóż więcej można powiedzieć?
Już nic

Jesienny las już śpi, nic nie mów, nie mów mi
Cóż więcej można powiedzieć?
Już nic