Wodnica

Jedzie młodzian jedzie po kwiecistej smudze
A dziewczyna dzbanem czerpie wodę w strudze
Dziewczyno dziewczyno Podajże mi wody
Dajże ucałować prześliczne jagody
A dziewczę ucieka po kwiecistej smudze
Koniku koniku Zaplotę ci grzywę
Jeżeli dogonisz dziewczę urodziwe
Koniku koniku złotem cię podkuję
Jeżeli dziewczęcia oczko pocałuję
I konik dał susa a dziewczę drugiego
I zaraz już było pół mili od niego
A młodzian pogania a dziewczę się śmieje

I pierzcha ucieka jak sarna przez knieje
I przybiegła nad brzeg jeziora modrego
Pójdźże chłopcze ze mną do miękkiej pościeli
Pójdźże chłopcze ze mną do wodnej topieli
I przeląkł się młodzian dziewczęcia wodnicy
Chciał uciekać lecz się wplątał w rogoziny
Wodnica go ciągnie na głębie topiele
I z mułu mu na dnie miękkie łoże ściele
A konik sam wrócił przed chatę ojcową
Rży i grzebie nogą z pochyloną głową
Pójdźże stary ojcze Na weselne gody
Syn się wasz ożenił wziął jeziorne wody
W posag od dziewczyny oj tam mu wesoło
Szczupaki całują urodziwe czoło
Oj tam mu wesoło Fale przygrywają
Łechcą go pod boki i o pierś pluskają