Anare Doon Doon

ﻳﮑﻲ ﺑﻮﺩ ﻳﮑﻲ ﻧﺒﻮﺩ . ﺯﻳﺮ ﮔﻨﺒﺪ ﮐﺒﻮﺩ
ﻳﻪ ﺟﻮﻭﻥ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ . ﮐﻪ ﺩﻟﺶ ﺷﮑﺴﺘﻪ
ﺑﻮﺩ
ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﺑﻬﺎﺭ . ﺯﺍﺭ ﻭ ﺯﺍﺭ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻴﮑﺮﺩ
ﮔﺎﻫﻲ ﺩﺳﺖ ﺧﺴﺘﺸﻮ . ﺑﺴﻮﻱ ﺧﺪﺍ ﻣﻴﮑﺮﺩ
ﮐﻲ ﺧﺪﺍﻱ ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ . ﺧﺎﻟﻖ ﻫﻔﺖ ﺁﺳﻤﻮﻥ
ﺍﻭﻧﻮ ﺑﻲ ﻭﻓﺎ ﻣﮑﻦ . ﺍﺯ ﻣﻨﺶ ﺟﺪﺍ ﻧﮑﻦ
ﺩﺳﺖ ﺧﺴﺘﻤﻮ ﺑﮕﻴﺮ . ﺗﻮ ﻣﻨﻮ ﺭﻫﺎ ﻧﮑﻦ
ﺑﮕﻮ ﺁﺧﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻴﻨﻢ ﺳﺮ ﺭﺍﺵ
ﺑﺸﻴﻨﻢ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺑﻴﺎﺩ ﮐﻪ ﺑﺸﻨﻮﻡ ﺻﺪﺍﻱ ﭘﺎﺵ
ﻣﮕﻪ ﺍﻭ ﻧﻤﻴﺪﻭﻧﻪ . ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﭘﺮﻳﺸﻮﻧﻪ
ﻧﻤﻴﺎﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭼﺸﺎﻡ . ﻏﻢ ﻋﺸﻘﻮ ﺑﺨﻮﻧﻪ
ﮐﻼﻏﺎ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﻮﻥ ﻣﻴﺮﻥ ﺑﺴﻮﻱ ﻟﻮﻧﺸﻮﻥ
ﺩﺳﺘﻪ ﻫﺎﻱ ﭼﻠﭽﻠﻪ ﻣﻴﺮﻥ ﺑﻪ ﺁﺷﻴﻮﻧﺸﻮﻥ
ﻭﻟﻲ ﻣﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻭ . ﭼﻲ ﺑﮕﻢ ﮐﺠﺎ ﺑﺮﻡ
ﺑﺎ ﻳﻪ ﻗﻠﺐ ﭘﺮ ﺍﻣﻴﺪ . ﻫﻨﻮﺯﻡ ﻣﻨﺘﻈﺮﻡ
ﻗﺼﻪ ﻣﺮﺩ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻗﺼﻪ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﻱ ﻣﺎﺳﺖ
ﺻﺪﺍﻱ ﻣﺮﺩ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺻﺪﺍﻱ ﻋﺎﺷﻘﺎﻱ ﻣﺎﺳﺖ
ﻋﺸﻘﺎﻱ ﭘﺎﮐﻲ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ
ﺗﻮ ﮐﻮﭼﻪ ﭘﺴﮑﻮﭼﻪ ﻫﺎﻱ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﺰﺭﮒ
ﺟﻮﻥ ﻣﻴﮕﻴﺮﻥ . ﺑﺰﺭﮒ ﻣﻴﺸﻦ
ﻭﻟﻲ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺑﻴﻨﺸﻮﻥ ﻳﻪ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺳﺨﺘﻪ
ﺍﺳﻢ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺳﺨﺖ ﺗﻌﺼﺒﻪ