Skepseis

Οι σκέψεις είναι θάλασσες
με παίρνουν και με πάνε
Όπου πονούν και χάνονται
αυτοί που αγαπάνε
Οι σκέψεις είναι άνεμοι
με ανάβουν και με σβήνουν
Και όπως περνούν
στο σώμα μου
την σκόνη τους αφήνουν
Κι είσαι η σκέψη μάτια μου
που όλα μου τα παίρνει
Κι όλο εσένα αναζητά
στα όνειρα σε σέρνει
Και έτσι η σκέψη μάτια μου
που όλα μου τα παίρνει
Κι όλα εσένα αναζητά
στα όνειρα σε φέρνει
Και έτσι σε ερωτεύομαι
στη σκέψη σου πεθαίνω
Κι ύστερα πάλι ξαναζώ
Οι σκέψεις είναι δάκρυα
κι πάνω μου κυλάνε
Μα όταν τις βάλω μέσα μου
με αγάπη ξεδιψάνε
Οι σκέψεις είναι άγγελοι
με ντύνουν με γιατρεύουν
Μένουν για πάντα πλάϊ μου
μαζί μου ταξιδεύουν