Difektita Kruĉo

Survoje paŝas maljunulin' - celas akvo-puton la destin' - Ŝin ne ĝenas la frua horo.
Tiu puto estas sufiĉe for - ŝi revenas nur post unu hor' - ne malboniĝas ŝia humoro.

Tie ŝi iras kun sia jug', en ambaŭ flankoj pendas kruĉ' - sed ho, kion mi vidas?
En unu el la kruĉoj estas tru' el kio akvo, gut' post gut', daŭre surgrunden forlikas.

Reveninte hejmen kun graci', voĉon mallaŭtan aŭdas ŝi - La difektita kruĉ' parolas:
"Ĉu mi ankoraŭ povas servi vin? Ne plu bone funkcias mi, vi bezonas kruĉon novan."

"Certe ne," diras la virin' "vi restas ĉar ni bezonas vin: la vojeton vi koloras.
Kiel rezulto de via mank', forfluis akvo al via flank' kaj tie nun belegaj floroj floras ... "