Kasım

Bir rüzgar geçti adından
Savurdu kalbimi ardından
Bir yağmur damlası düştü
Unutmak istedim, olmadı bir an
Sokak lambası titrer gece
Bir gölge geçer kalbime
Yine sensiz bu şehre bakar
Bir ben, bir de hüzün, ince ince

Kasım kadar sessizim bu gece
Kırık bir kalp var ellerimde
Söyle kim unutur ki seni
Her nefeste adın gizli

Kasım kadar sessizim bu gece
Yağmur ağlar camlarımda
Senden kalan bir hatıra
Kokun hâlâ odamda

Bir fotoğraf kaldı masamda
Bir tebessüm, yarım kalmış dudağımda
Sözcükler sustu, saat durdu
Sensizliğin yankısı kulağımda
Her adımda bir anı büyür
Her nefeste içim üşür
Bir ben kaldım bu şehirde
Kasım yazar kaderime

Kasım kadar sessizim bu gece
Kırık bir kalp var ellerimde
Söyle kim unutur ki seni
Her nefeste adın gizli

Kasım kadar sessizim bu gece
Yağmur ağlar camlarımda
Senden kalan bir hatıra
Kokun hâlâ odamda

Rüzgar adını fısıldar
Bir yaprak düşer ansızın
Kalbim yine eski yerinde
Sensizliğe alışmaz asla

Kasım kadar sessizim bu gece
Yalnızlığın şarkısı dilimde
Bir ben bir de gölgem kaldı
Aynada, gözlerimde

Kasım kadar sessizim bu gece
Her şey bitti dedim içimden
Ama senin adın hâlâ
Dolaşıyor kalbimde