Potupaja

Cyber msza trzecia światowa, karnawałowa duma narodowa
Każdemu dana zdiagnozowana, mórz gównoburza najnowsza moda
I nie odpuszcza już nam nikt, jako my sobie nie odpuszczamy
I pod sloganem groźnego boga, na końcu łańcucha za nic siebie mamy

Krzyczą, że trudne dziś czasy, czym mamy w piecu zapalić
Straszą, że sąsiedzi kradną, obcy ograbić chcą, zabić
Innym do gardeł mam skakać w imię honoru, tradycji, kto odpowiada
Za wrogość, za hejt, na to odpowiedź jest prosta: wszyscy

W kulisach witryn trwa cybermsza, cybermsza
Rozpędzony hejt, fala drga, cybermsza, cybermsza
Wędrówka viralowa, gra komputerowa
Odpowiedzialność zbiorowa, święte ciało, święta woda
Podstępne trolle, wykupione lajki
Ty widzisz, czy patrzysz
Jeden z drugim na mięso poluje
A ten trzeci żyć próbuje
Żyję w brzuchu wieloryba
Połknęła mnie wielka ryba
Co ocali nas?
Potupaja

Wrzucasz na Facebooka super newsa, święty post
Czekasz na zbawienie, namaszczenie jego lajków los
Potem się zawodzisz, morze frustracji, rzeka łez
Wczoraj dziewięćdziesiąt, a dzisiaj tylko sześć
Jeszcze ktoś ci hejtem dowalił
I koncept przekazu zawalił
I dzień splamiony hejtem, jak księdzem po kolędzie
Co z opóźnieniem przyszedł i zostawił cię w obłędzie
Hejt się plącze na profilach i po szkołach
Kryje się na forach i w telewizorach
I mnie kiedyś też dopadła ta współczesna zmora
I na karku czułam oddech spoconego trolla
I się leczyć muszę z tego plonu urodzaju
Czy jako królowa trafię do wirtuoraju
Nowe plemię, idzie nowy czas
E-kultura, przewietrzenie mózgów mas
Cybermsza, cybercuda
Żyje w brzuchu wieloryba
Połknęła mnie wielka ryba
Co ocali nas
Potupaja!

Ja ciągle poszczę, poszczę
Święty post
Od dawna poszczę, poszczę
Święty post
I tylko poszczę, poszczę
Święty post
Subskrypcje w ofierze, hejtowe pacierze Namaść kciukiem w górę
Błogosław e-los