Apel Poległych

Z nad czarnym kirem okrytych bębnów
Pierwsze synkopy pobiegły
Tłumy milczące stały przede mną
Słuchając. Apel poległych, huh!

Słowa nieważkie w przestrzeni leciały
Tańcząc na niebie z iskrami
Syczał i trzaskał, wciąż podsycany
Stos za moimi plecami, huh!

W niebo wznosiły pęknięte czoło
Mury kościelnej wieży
W każde nazwisko, jak w grób, padało
Kamienne: "Poległ" żołnierzy

Sto nazwisk. Dwieście. Tłum zastygł w cieniach
Drżącymi się modlił usty
Czytałem: "Orlik. Rok urodzenia
Dziewięćset dwudziesty szósty", huh!

Czy drgnęły mury wieży kościoła
Sprawiedliwości dzierżące straż? Hah!
Nie! To ostatnie, grobowe "poległ"
Świat uderzyło w twarz, huh!
Huh, huh!