Katibim

Üsküdar’a gider iken aldı da bir yağmur,
Kâtibimin setresi uzun, eteği çamur.
Kâtibim uykudan uyanmış, gözleri mahmur…

Kâtip benim ben kâtibin el ne karışır,
Kâtibime kolalı da gömlek ne güzel yaraşır.

Üsküdar’a gider iken bir mendil buldum,
Mendilimin içine de lokum doldurdum.
Kâtibimi arar iken yanımda buldum.

Kâtip beyimmmm 
Ben kâtibin el ne karışır,
Kâtibime kolalı da gömlek ne güzel yaraşır.

Kâtip benim ben kâtibin el ne karışır,
Kâtibime kolalı da gömlek ne güzel yaraşır.

Kâtip benim ben kâtibin el ne karışır,
Kâtibime kolalı da gömlek ne güzel yaraşır.

“Kâtibim… Katibiiim…”
“Kâtibim… Katibiiim…”