อยู่คนเดียว

ฉันรู้ว่าชีวิตที่เดินคนเดียว
มันทำให้เปลี่ยวเหงาเท่าไร
ฉันถึงต้องไขว่คว้าทุ่มเทลงไป
ให้เธอไม่ไปไหน (ให้เธอไม่ไปไหน)
ให้เธออยู่กับฉัน (ให้เธออยู่กับฉัน)

แต่มันลืมว่าเธอไม่พร้อมจะยืนข้างใคร
ไม่ทันมองว่าเธอไม่ซึ้งไม่เต็มใจ

อยู่คนเดียวเหงาจนแทบทนไม่ไหว
มันอ้างว้างเหลือเกินเวลาที่มองไม่เจอใคร
อยู่กับคนไม่รักกัน
ถึงจะใกล้กันเท่าไหร่
สุดท้ายกลับเหงาหัวใจยิ่งกว่า

เพราะคิดว่าวันนี้ที่ได้มีเธอ
จะเจอกับความรักยิ่งใหญ่
ให้ฉันได้มีหวังและก้าวเดินไป
มีแรงและจุดหมาย
ไม่เป็นอย่างวันนั้น

แต่มันลืมว่าเธอไม่พร้อมจะยืนข้างใคร
ไม่ทันมองว่าเธอไม่ซึ้งไม่เต็มใจ

อยู่คนเดียวเหงาจนแทบทนไม่ไหว
มันอ้างว้างเหลือเกินเวลาที่มองไม่เจอใคร
อยู่กับคนไม่รักกัน
ถึงจะใกล้กันเท่าไหร่
สุดท้ายกลับเหงาหัวใจยิ่งกว่า

แต่มันลืมว่าเธอไม่พร้อมจะยืนข้างใคร
ไม่ทันมองว่าเธอไม่ซึ้งไม่เต็มใจ

อยู่คนเดียวเหงาจนแทบทนไม่ไหว
มันอ้างว้างเหลือเกินเวลาที่มองไม่เจอใคร
อยู่กับคนไม่รักกัน
ถึงจะใกล้กันเท่าไหร่
สุดท้ายกลับเหงาหัวใจยิ่งกว่า

อยู่กับคนไม่รักกัน
ถึงจะใกล้กันเท่าไหร่
สุดท้ายกลับเหงาหัวใจยิ่งกว่า