สาวส่า

ในภวังค์แห่งความเศร้าสิมีไผคอยห่วงหาถามไถ่ว่าเป็นจังใด๋จังเสียใจหล่าคำนาง
คนอยู่ข้างไปไสคือบ่เห็นหน้าผู้ใด๋ข้าวน้ำส้ามปลาบ่ยอมกินจนนางหล้าจ่อยโซ
อักอยู่เทิงบ้านเบิ๊ดมื้อเศร้ามิดเมี่ยย่านคึดสั้นให้ไทบ้านเพิ่นส่าลือ

หน้าต่างสู่แจปิดแน่นบ่กล้าเปิดกลอนส่อหน้าย่านคึดเป็นบ้าเป็นหลัง
นางเป็นสาวของผู้ข้าหน้าตางามผ่องดังอีเกิ้ง
ผู้บ่าวหลายกลุ่มหมายปองต้องหลีกยอมแพ้ผู้บ่าวครู

กะเป็นย้อนผู้บ่าวครูมาเที่ยวหยอกให้นางฝันไกลบอกหัวใจคึดไปฝันฮอดมื้อวิวาห์
นับมื้อนี้สาวส่าสินอนกอดตั้งแต่หมอนนอนเศร้าอยู่ผู้เดียว

ยามหัวลมมาพัดต้องเสียงสนูว่าวดือดื่นนางแฮงสะอื้นขื่นขม
บ้านเหนือใต้เขากะว่าว่าสาวส่าถืกบ่าวครูถิ่มเปิดหนีไปบ่ต่าวคืน

จั๊กมื้ออื่นมื้อใด๋ กะยังสิไห้ จั๊กมื้อใด๋สิลืมเพิ่น

ในภวังค์แห่งความเศร้าสิมีไผคอยห่วงหาถามไถ่ว่าเป็นจังใด๋จังเสียใจหล่าคำนาง
คนอยู่ข้างไปไสคือบ่เห็นหน้าผู้ใด๋ข้าวน้ำส้ามปลาบ่ยอมกินจนนางหล้าจ่อยโซ
ตัดอกใจสานาง บ่าวบ้านเฮายังคอยท่าเช็ดน้ำตาให้นางอยู่

บ่าวบ้านเฮานำกันเสมอหมั้นเว้าง่ายเข้าใจมักอีหลี
สาวเทพีสาวส่าลืมสาบ่าวครูเพิ่มถิ่มเปิดหนีไปแต่งสาวครู
จั๊กมื้ออื่นมื้อใด๋ให้เจ้าเซาไห้ ยังมีอ้ายอยู่