อายเกิบ
Konmor
4:07ในภวังค์แห่งความเศร้าสิมีไผคอยห่วงหาถามไถ่ว่าเป็นจังใด๋จังเสียใจหล่าคำนาง คนอยู่ข้างไปไสคือบ่เห็นหน้าผู้ใด๋ข้าวน้ำส้ามปลาบ่ยอมกินจนนางหล้าจ่อยโซ อักอยู่เทิงบ้านเบิ๊ดมื้อเศร้ามิดเมี่ยย่านคึดสั้นให้ไทบ้านเพิ่นส่าลือ หน้าต่างสู่แจปิดแน่นบ่กล้าเปิดกลอนส่อหน้าย่านคึดเป็นบ้าเป็นหลัง นางเป็นสาวของผู้ข้าหน้าตางามผ่องดังอีเกิ้ง ผู้บ่าวหลายกลุ่มหมายปองต้องหลีกยอมแพ้ผู้บ่าวครู กะเป็นย้อนผู้บ่าวครูมาเที่ยวหยอกให้นางฝันไกลบอกหัวใจคึดไปฝันฮอดมื้อวิวาห์ นับมื้อนี้สาวส่าสินอนกอดตั้งแต่หมอนนอนเศร้าอยู่ผู้เดียว ยามหัวลมมาพัดต้องเสียงสนูว่าวดือดื่นนางแฮงสะอื้นขื่นขม บ้านเหนือใต้เขากะว่าว่าสาวส่าถืกบ่าวครูถิ่มเปิดหนีไปบ่ต่าวคืน จั๊กมื้ออื่นมื้อใด๋ กะยังสิไห้ จั๊กมื้อใด๋สิลืมเพิ่น ในภวังค์แห่งความเศร้าสิมีไผคอยห่วงหาถามไถ่ว่าเป็นจังใด๋จังเสียใจหล่าคำนาง คนอยู่ข้างไปไสคือบ่เห็นหน้าผู้ใด๋ข้าวน้ำส้ามปลาบ่ยอมกินจนนางหล้าจ่อยโซ ตัดอกใจสานาง บ่าวบ้านเฮายังคอยท่าเช็ดน้ำตาให้นางอยู่ บ่าวบ้านเฮานำกันเสมอหมั้นเว้าง่ายเข้าใจมักอีหลี สาวเทพีสาวส่าลืมสาบ่าวครูเพิ่มถิ่มเปิดหนีไปแต่งสาวครู จั๊กมื้ออื่นมื้อใด๋ให้เจ้าเซาไห้ ยังมีอ้ายอยู่