Arismarovitsoverga

Αρισμαροβιτσόβεργα
Και διαμαντένια πέτρα
Πωσ ήθελ' ανταμώσουμε
Το μάτι μου εξεπέτα

Είδα τα πάλι σήμερο
Τα μάτια που μεκρίνουν
Και που μου παίρνουνε το νου
Κι ήσυχο δεν μ' αφήνουν

Ε-πήρα πάλι τα στενά
Κι έπεσα στο στενό σου
Και σ' είδα και με σκλάβωσεσ
Μ' ένα χαμόγελο σου

Σκλάβοσ σου είμαι και μπορείσ
Εδά να με δικάσεισ
Μα σαν μου λύσεισ τα δεσμά
Δεν θα με ξαναπιάσεισ

Βόλτα θα πάρω να στενά
Πάλι να σ' αντικρύσω
Με την καρδιά που σκλάβωσεσ
Να ‘ρθω να σου μιλήσω

Καρδιά τουτή και πονέι
Ψυχή είναι και λυπάται
Και μην τση κάνεισ πείσματα
Γιατί παραπονάται

Χωρίσ να το καλοσκεφτώ
Σ' έβαλα στην καρδιά μου
Μα επλήρωσα την ακριβά
Την περιέργεια μου