Segiah
Kostas Roukounas
3:15Μάνα με λένε φθισικό Μου λεν’ πωσ δε θα ζήσω Μέσ’ στησ πεντέλησ τα βουνά Θα πα’ να κατοικήσω Θα εύρω σπήλαιο βαθύ Να ‘ναι πίσσα σκοτάδι Να βρίσκουμαι μανούλα μου Από ζωήσ στον άδη Κι εκεί μανούλα μου γλυκιά Θα κατοικώ μονάχοσ Κι ο σύντροφόσ μου θα ‘ναι αυτόσ Ο αραχνιασμένοσ βράχοσ Εκεί μανούλα μου γλυκιά Εισ το υγρό το χώμα Εκεί θα αφήσω κόκαλα Ζωή ψυχή και σώμα