Ta Nadzieja

Co mnie zabija to nadzieja
Jej wątły krzyk i śpiew i szept
Ściga mnie po wsiach knajpach kniejach
Wzywa na szlaki szczęść i bied

Gdybym ja umiał choć w niedzielę
Jak starzec co nie pragnie już
Na ławce zasiąść po kościele
I nie śnić snów nie wróżyć wróżb

Gdybym ja umiał się zatoczyć
Jak pijak co pod auto wlazł
Zabłądzić zemdleć zamknąć oczy
Zapomnieć tamten brzeg i las

Gdybym ja umiał choćby w kinie
Gdy serce nagły przetnie ból
Pomyśleć sobie - nic to minie
Przed nami jeszcze tyle ról

Gdybym ja umiał choć dla sportu
Wśród naszych dawnych ślicznych plaż
Nie drętwieć jak na sali tortur
Dlatego że ten brzeg nie nasz

Gdybym ja umiał lecz nie umiem
A w końcu to zwyczajna rzecz
Choć widzę jeden dwa w rozumie
Nadziejo chmuro nie idź precz