คอยเธอ

งามทุ่งสวรรค์งามยามต้องระพี
งามทุ่งแห่งนี้มีสายธารผ่านนานนิรันดร์
ปุยเมฆสดใสพลิ้วปลิวในม่านครามนั้น
เฉกเช่นสวรรค์สรรเป็นชั้นเป็นฉากเสน่หา
ฉ่ำรักบูชาด้วยศรัทธารักนิรันดร์

พลันทุ่งสวรรค์โรยโรยด้วยรวี
ธารที่แห่งนทีนี้แห้งเหือดระเหยพลัน
มันแห้งมันโหยหายคล้ายลมพรายพัดใจฉัน
ขาดเธอเปรียบชีวันฉันสิ้นสวาทขาดคลาย
ตายฉันคงตายอย่างเดียวดายและเดียวแด

ฉันมิเคยรู้ใครรั้งเธอแรมร้างรา
ฉันมิคิดใฝ่ฝันหาความหวังมลายผันแปร
ฉันรู้เพียงฉันสิ้นแล้วสิ้นไปทุกอย่าง
พลิกโลกตามหาเธอมันมืดและอ้างว้าง

ยังฉันยังหวังรอเธอจะหวนคืน
กลับเป็นมิ่งขวัญยืนของคนเก่าโดยทุกทาง
มาสิมารับรู้ฉันอยู่อย่างทุกข์หม่นหมาง
อย่าเลยอย่าอำพรางเธอเองก็เศร้าอย่างฉัน
สุขนี้คืนพลันหากสวรรค์นี้มีเธอ