เผลอใจรัก

เผลอใจใฝ่ปองจึงหมองหม่น
เสียดายที่เกิดมาจน
สู้ทนฟังคำเย้ยมา
เสียดสีทิ่มแทงในใจ
ผลักไสให้ไปไกลตา
ค่ามีก็เพียงดอกหญ้า
เจ้าดอกฟ้างามเด่น
รักจริงจากพี่ชาวดิน
ยุพินจึงมองไม่เห็น
ชื่นชมชาวฟ้าใช้เงินตราเช้าเย็น
เจ้าเพลินหลงเล่น
เอารักเซ่นเงินตรา

สักวันเจ้าคง
คิดถึงพี่
คิดถึงรักเก่าเรามี
เจ้าพลีรื่นรมย์สมอุรา
พลอดรักกันเพียงลำพัง
ต่างหวังเคียงชีวา
สี่ปีไม่มีคุณค่าวาสนาพี่ต่ำ

คิดหาคนช่วยปลอบใจ
นี่ไฉนแผลใจรุกราม
รักต้องติดลบเมื่อได้พบคนงาม
ปวดใจเช้าค่ำ
ครวญรักพร่ำก่อนเคย

สักวันเจ้าคง
คิดถึงพี่
คิดถึงรักเก่าเรามี
เจ้าพลีรื่นรมย์สมอุรา
พลอดรักกันเพียงลำพัง
ต่างหวังเคียงชีวา
สี่ปีไม่มีคุณค่าวาสนาพี่ต่ำ

คิดหาคนช่วยปลอบใจ
นี่ไฉนแผลใจรุกราม
รักต้องติดลบเมื่อได้พบคนงาม
ปวดใจเช้าค่ำ
ครวญรักพร่ำก่อนเคย