Mogiły

Mogiły betonowych ścian
Witają każdy dzień tak samo
Tak samo schną w południa blask
Wieczorem cicho cicho umierają

Pijanych więc spóźnionych wciąż
Prowadzą lamp zniszczonych znicze
I szczerba tylko czasem czarna noc
Pozwala ogrzać moczem kamienicę

Świtem karawan prosektorium
Organizm pociąć na banknoty
Oddawać się rachunków orgiom
Godzino cięcia do powrotu

I czasem tylko w siódmy dzień stworzenia
W trumiennych strojach defilują po alejach;
Rozbabrzą zawsze martwe swe wspomnienia
Aby po chwili schylić ciała do oazy cienia