ที่สุดขอบฟ้า

ทะเลหมอกบนดอยกำลังจะลอยลับ
ระยิบระยับน้ำค้างกำลังจะพร่างพราว
หนาวฉันหนาวซะจนเหน็บใจ

ทำไมดวงดาวดวงเดือนกำลังจะหลบลี้
ทำไมเวลาวารีจึงมีแต่ลับไป
ใจหน๋อใจมันช่างอ่อนล้า

ก็ใครกันทำให้ดอกไม้บาน
ใครกันทำให้มีน้ำตา
ใครกันที่เคยสัญญา
แล้วหลงลืมกันไป

ใครคอยกระซิบทุกวัน
ฝากถ้อยคำรำพันจะรักกันจนตาย
คนดีจะลืมหรือไร
ว่ามีใครยังคอยที่สุดขอบฟ้า

ก็ยอมให้เธอไปหมดแล้ว
ไม่มีเหลือแล้วทุกทุกอย่าง
ได้แต่รอแต่หวังให้เธอคืนกลับมาหา
วันเดือนปีผ่านไป
ยังจดจำทุกคำสัญญา
แต่ละหยดน้ำตารู้ไหมว่าฉันไม่ลืม

ทะเลหมอกบนดอยกำลังจะลอยชัด
ตะวันจะลัดจะเลาะมาทอเป็นแสงทอง
มองแหงนมองฟ้ายังมืดดำ

ทำไมอะไรดีดีถึงลืมกันง่ายดาย
ทำไมอะไรร้ายร้ายจึงยังคงฝังจำ
ขำน่าขำเสียจนขื่นใจ

ก็ใครกันทำให้ดอกไม้บาน
ใครกันทำให้มีน้ำตา
ใครกันที่เคยสัญญา
แล้วหลงลืมกันไป

ใครคอยกระซิบทุกวัน
ฝากถ้อยคำรำพันจะรักกันจนตาย
คนดีจะลืมหรือไร
ว่ามีใครยังคอยที่สุดขอบฟ้า

ก็ยอมให้เธอไปหมดแล้ว
ไม่มีเหลือแล้วทุกทุกอย่าง
ได้แต่รอแต่หวังให้เธอคืนกลับมาหา
วันเดือนปีผ่านไป
ยังจดจำทุกคำสัญญา
แต่ละหยดน้ำตารู้ไหมว่าฉันไม่ลืม