เหงาได้ เหงาไป

ทุกทีพอเบื่อเบื่อก็มา
แว๊บเดียวแล้วก็ไปไม่ลาสนุกหรือไง
หัวใจมาหยอดมาโยนได้ทั้งปี

หัวใจมันปรับแต่งไม่ทัน
ก็หลงเกมโดนเธอเดาะเสียมันแทบลืมหายใจ
แต่ข้างในแอบยังต้องการ

โดนเธอเล่นละคร
เหงาเป็นตอนไม่รู้ขนาดไหน
แต่ใจยังดื้อยังทน
พร้อมจะชนให้เลยหมดใจ

ก็เจ็บมาแล้วเท่าไหร่
สุดสุดกว่านี้ยังเดินไหว
อยากจะเหงาได้เหงาไปไม่ว่าไรไม่เคยเกี่ยง

ถ้าอยากจะซ้ำไม่ต้องอาย
จะหลอกจะร้ายไม่ต้องเลี้ยง
ก็ให้เธอแล้วทั้งใบไม่ต้องแคร์แล้วหัวใจ
ฉันยังเจ็บได้อีก

หลวมตัวหาทางกลับไม่เจอ
ต้องหายใจตามจังหวะของเธอแทบเป็นของตาย
ต้องแพ้ภัยความเหงาทุกที

โดนเธอเล่นละคร
เหงาเป็นตอนไม่รู้ขนาดไหน
แต่ใจยังดื้อยังทน
พร้อมจะชนให้เลยหมดใจ

ก็เจ็บมาแล้วเท่าไหร่
สุดสุดกว่านี้ยังเดินไหว
อยากจะเหงาได้เหงาไปไม่ว่าไรไม่เคยเกี่ยง

ถ้าอยากจะซ้ำไม่ต้องอาย
จะหลอกจะร้ายไม่ต้องเลี้ยง
ก็ให้เธอแล้วทั้งใบไม่ต้องแคร์แล้วหัวใจ
ก็เพราะมันคือความรัก

ก็เจ็บมาแล้วสักเท่าไหร่
สุดสุดกว่านี้ยังเดินไหว (โว้)
ก็มันคือความรัก (อยากจะเหงาได้เหงาไป)
คือความรัก (ไม่ว่าไรไม่เคยเกี่ยง)

ถ้าอยากจะซ้ำไม่ต้องอาย
จะหลอกจะร้ายไม่ต้องเลี้ยง
ก็ให้เธอแล้วทั้งใบไม่ต้องแคร์แล้วหัวใจ
ก็เพราะว่ามันรัก